** Hoe is het zo gekomen? Deel 1: de familie van der Galiën uit Oentsjerk**
Jappie van der Galiën (57 jaar), zijn zoon Richard (31 jaar) en Richard zijn vriendin, Klaske (31 jaar).
Het verhaal van Jappie en zijn passie voor duiven begint in de jaren ’70.
Jonge Jappie begon toen met sierduiven, maar zijn vader was daar niet enthousiast over.
‘’ze vliegen helemaal niet’’ zei hij en besloot dat zijn zoon echte duiven moest hebben.
Hij maakte een afspraak met de heer Wielinga, een gekende duivenmelker, waar Jappie postduiven mocht komen halen. In ruil voor de duiven moest Jappie een paar droge worsten en een Edammer kaas meenemen, wat hij keurig deed. Op de fiets haalde hij de duiven op, die in een kartonnen doos naar het huis werden gebracht.
Een jaar later kwamen er jongen van het koppel Wielinga’s, maar ringen had Jappie nog niet. Snel haalde hij er een paar bij Albert van der Woude, die hem ook aanmoedigde om lid te worden van een duivenclub. Zo werd de jonge, ongeveer 17 jarige van der Galiën in 1983 lid van postduivenvereniging TRO. Voor hij lid werd, had Jappie al gezorgd voor een duivenhok, gemaakt van oude deuren. Het was geen luxe stal, maar dat maakte voor de duiven niet uit. Voor hen is een knus en gezellig hok belangrijker dan een kasteel met automatische systemen voor voer, water en verlichting. Zo begon zijn avontuur in de duivensport in 1983, in het eenvoudige ‘deurenhok’. Er kwamen duiven van J.H. de vries, Jan Senneker, Gaatse van de Beek en Jan Romkes Hoekstra
In 1985 ontmoette Jappie de liefde van zijn leven: Bea. Bea was al bekend met duiven, want haar vader, Klaas de Boer uit Rijperkerk, had ook duiven (vanaf ongeveer 1957) en werd later een beroemdheid in Friesland dankzij zijn 03-1707825 ‘Golden Wing’, een super duif (o.a. 5 eersten in 2005) die verkocht werd aan Pieter Veenstra.
In 1986 gingen Jappie en Bea samenwonen in Driesum. Uiteraard zetten ze de duivensport voort, want eenmaal verslaafd aan de duiven kom je er niet meer vanaf.
Ze kregen ook duiven van Geert Huisman uit Kollum (mooi duiven, soort Beerda x Klak x Toernier). Ze werden lid van de duivenclub in Damwoude, maar keerden later terug naar Giekerk. Toen ze tijdelijk zonder hok zaten, werden de duiven ondergebracht bij Jappie’s ouders, die zelf geen duivenmelkers waren. Een paar maanden na de verhuizing stond er weer een hok en konden ze weer verder.
In 2001 kochten Jappie en Bea hun huis in Oentsjerk, waar ze opnieuw begonnen met de duivensport. Hun zonen begonnen ook interesse te krijgen in de duiven. Zo eerst was het zoon Michel die meehielp met de duiven en later toen Michel ging samenwonen met zijn vriendin, nam zoon Richard het stokje over en had hier veel plezier in.
Richard ging samenwonen met klaske, ook in Oentsjerk. Richard heeft duiven van Bram Wassenaar en Cees Nagel, waarbij zijn beste duif van Cees komt. (23-110). Dit jaar was Richard succesvol met onder andere een 3e Asduif Vitesse van de afdeling.
Jappie zelf kan nog enthousiast vertellen over zijn 89-307 met drie weken op rij in de eerste 30 van de afdeling en de Bonte 86-641 die kampioen werd in de club, rayon en zelfs afdeling. Jappie zelf komt niet uit een duivenfamilie, maar toen hij Bea ontmoette, leerde hij de sport snel kennen. Bea, als dochter van Klaas de Boer, maakte door de week een deel van de hokken schoon, terwijl Jappie, die op de vrachtwagen zat, in het weekend het zware werk in de hokken deed.
Richard speelt samen met Klaske onder de naam K.R. van der Galiën, terwijl Jappie zelf speelt onder de naam Team van der Galiën. Helaas werd Bea ernstig ziek en overleed op 24 april van dit jaar (2024). Dit verlies heeft het gezin zwaar getroffen. Het gemis van zijn vrouw, geliefde en maatje is voor Jappie verschrikkelijk. De kinderen hebben hun moeder verloren en zijn de klap nog steeds niet te boven. In de gesprekken tussen Jappie en zijn zonen brengen de postduiven op dit ogenblik het positieve langzaam terug. Als je voor de hokken van Team van der Galiën alle planten en bloemen in volle bloei ziet staan, is het een paradijs op aarde. In de zee van kleuren zit hij op een stoeltje, kijkend naar zijn duiven maar denkend aan Bea.
Gert Jan Beute
